تاثیر تیپینگ ساق پا بر پارامترهای منحنی فراخوانی رفلکس h: مقایسه میزان تاثیرپذیری موتورنورون های عضله سولئوس و گاستروکنمیوس خارجی

زمینه و هدف: از تیپینگ به عنوان جزیی از برنامه توانبخشی در درمان اختلالات نوروموسکولواسکلتال استفاده می شود. تاثیر پذیری متفاوتی از بکارگیری تیپ روی فعالیت الکتریکی عضلات ذکر شده است. هدف از این مطالعه پاسخ به این سوال است که آیا تیپ تاثیر یکسانی بر فعالیت نورون های حرکتی عضلات تند انقباض و کند انقباض دارد یا خیر؟ روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی 15 فرد سالم غیرورزشکار با میانگین سنی 4/3 ± 7/27 سال و بصورت در دسترس انتخاب شدند. کینزیوتیپ پس از برش و آماده سازی بصورت y شکل، از انتهای تاندون آشیل تا ابتدای سرهای داخلی و خارجی گاستروکنمیوس چسبانده شد. جهت بررسی الگوی فراخوانی موتورنورون های عضلات سولئوس و گاستروکنمیوس خارجی از رفلکس h استفاده شد. 40 تحریک الکتریکی توسط پالس های با مدت زمان 1 میلی ثانیه و 3 تحریک در هر شدت بر عصب تیبیال اعمال و منحنی فراخوانی رفلکس h در 4 مرحله ثبت شد. برای مقایسه پارامترها بین دو عضله از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد. یافته ها: شدت لازم جهت ثبت رفلکس h انتهایی در عضله گاستروکنمیوس خارجی نسبت به سولئوس در مرحله 5 دقیقه پس از تیپ (01/0p=) و 15 دقیقه پس از برداشتن تیپ (03/0p=). کاهش معنی داری یافت. تغییرات میانگین سایر متغیرهای مورد بررسی در عضله سولئوس نسبت به گاستروکنیموس تفاوت معنی داری را نشان نداد. افزایش بارزی در همه متغیرها در گاستروکنمیوس خارجی در مقایسه با سولئوس دیده شد (05/0p<). نتیجه گیری: اعمال تیپینگ باعث ایجاد اثرات تسهیلی بیشتر در عضله گاستروکنمیوس خارجی خصوصاً در موتور نورون های نوع اول آن و نیز به میزان کمتر در عضله سولئوس می شود. به نظر می رسد بتوان از این اثر تیپینگ در جهت فعال سازی بیشتر عضلات تند انقباض بهره برد.